κατατώ

(λ. τού κρητ. ιδιώμ.)

1. ησυχάζω, σταματώ τον αγώνα

2. κατακάθομαι, καταπέφτω.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αόρ. κατέταξ-α τού κατατάσσω με υποχωρητικό σχηματισμό τού ενεστ. κατατάζω κατά το σχήμα χάραξα: χαράζω. Εν συνεχεία ο ενεστ. αυτός μεταπλάστηκε σε κατατώ κατά το σχήμα σπάζω: σπω].